كهن ترین فسیل جهان به قدمت ۱٬۶۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ سال
روان ما كهن ترین فسیل جهان به قدمت ۱٬۶۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ سال
به گزارش روان ما به نقل از سیناپرس، تصویری كه می بینید نشان دهنده فسیل منحصربه فردی با قدمت یك میلیارد و ۶۰۰ میلیون سال است. در این فسیل، حباب های اكسیژن بر اثر فعالیت میكروب های كوچك به وجود آمده اند. این میكروب ها روزگاری بسیار دور و زمانی كه زمین حدود دوسوم عمر خویش را پشت سر می گذاشت (زمین امروز حدود ۴٫۶ میلیارد سال عمر دارد)، در آب های كم عمق دریاها زندگی می كردند و در زمان خود، جزء معدود گونه های حیات اولین روی زمین به شمار می رفتند. پژوهشگران علوم زمین شناسی و متخصصان حیات اولین در كره زمین، این فسیل را به همراه حباب های اكسیژن شكل گرفته در آن تجزیه وتحلیل و تصاویر آن را مستندسازی كرده اند. به قول دانشمندان، این فسیل ها بسیار شگفت انگیزند زیرا وضعیت میكروب هایی را نشان می دهند كه نه تنها جزء نخستین گونه های شكل گرفته حیات در كره زمین محسوب می شوند، بلكه با فعالیت خود، سیاره ما را به محیطی با تنوع بسیار زیاد و مناسب برای زندگی انواع گیاهان و جانوران تبدیل نموده اند. بعضی از این میكروب های اولیه از نوع سیانوباكتری ها (cyanobacteria) هستند كه در آب های اولین و اولیه زمین تكثیر شدند. سیانوباكتری ها بخشی از میكروارگانیسم های مشابه باكتری محسوب می شوند كه قادر به فتوسنتز هستند. آن ها نخستین فرم شناخته شده حیات در كره زمین را نشان می دهند. این میكروب ها با استفاده از فتوسنتز كردن قادر به تولید اكسیژن بودند و گاهی این حباب های اكسیژن در مایع های میكروبی چسبنده به دام می افتادند و باقی می ماندند. این حباب های فسیلی و بافت های سیانوباكتریایی از بسترهای میكروبی فسفاته شده ای متعلق به گروه ویژه ویندیان (Vindhyan) در مناطق مركزی هندوستان امروزی كشف شده اند و قدمت آن ها به به ۱٫۶ میلیارد سال پیش می رسد. به باور پژوهشگران، این حباب های فسیل شده در داخل عكس، امضایی از طبیعت در شكل گیری حیات به شمار می روند. ترز سالستد (Therese Sallstedt) و همكارانش در دانشگاه جنوبی دانمارك و موزه تاریخ طبیعی سوئد با همكاری و مشاركت دانشگاه استكهلم، این رسوبات فسیلی كشف شده در هندوستان را بررسی و مطالعه كرده اند و اطلاعات جدیدی از حوزه فعالیت های میكروبی در بافت های فسیل شده ناشی از مایعات میكروب ها به دست آورده اند. دكتر سالستد در این مورد می گوید: «نتایج مطالعه و تفسیر این فسیل، نشان داده است كه حباب های اكسیژن ناشی از فعالیت سیانوباكتری ها در مایع غلیظ میكروبی محبوس شده اند، در آب های كم عمق ۱٫۶ میلیارد سال پیش این ساختار خاص را به وجود آورده اند و سپس به فسیل تبدیل گشته اند.» سیانوباكتری ها تغییراتی عمده و بازگشت ناپذیر در سطح زمین بوجود آورده اند و عامل پراكندگی وسیع اكسیژن در اتمسفر به شمار می روند. هم زمان با این رویداد، آن ها ساختارهای رسوبی موسوم به استروماتولیت ها (stromatolites) را در كره زمین به وجود آوردند كه هنوز وجود دارد. بعضی از حباب های موجود در این فسیل به صورت كامل فشرده شده اند كه نشان داده است بافت تشكیل دهنده این ماده، دارای انعطاف زیادی بوده است. نتایج این مطالعات نشان داده است كه سیانوباكتری ها در شكل گیری حیات و ساختارهای رسوبی موسوم به فسفریت ها (phosphorites) در آب های كم عمق باستانی، نقشی بسیار بیشتر از آنچه تابحال تصور می شد، بر عهده داشته اند. این نظریه به دانشمندان امكان می دهد با گشودن دریچه هایی جدید در اكوسیستم روزگار باستان و سال های اولین شكل گیری زمین، آن را بهتر مطالعه كنند. شرح كامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی - علمی «Geobiology» انتشار یافته و در اختیار پژوهشگران قرار دارد. ۵۴۵۴
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب