دستاورد جدید محققان بلژیكی؛
آنتی بادی های لاما به درمان پارکینسون کمک می کنند
روان ما: پارکینسون پس از آلزایمر دومین شکل شایع بیماری عصبی است. روند مبتلاشدن به پارکینسون در جمعیت سالخورده روبه افزایش است.
به گزارش روان ما به نقل از مهر به نقل از مدیکال نیوز، مطالعه اخیر نشان داده است که آنتی بادی های کوچک به نام نانوبادی که توسط لاماها تولید می شوند می توانند پتانسیل توسعه درمان های آینده برای بیماری پارکینسون را داشته باشند.
بیماری پارکینسون زمانی آغاز می شود که سلول های عصبی در بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند به درستی کار نمی کنند یا می میرند.
این سلول ها تولید ماده شیمیایی دوپامین را که برای تنظیم سیگنال سلولی مسئول حرکت بسیار مهم می باشد متوقف می کنند. در نتیجه علایم بیماری پارکینسون ایجاد می شود. علت مرگ این سلول ها هنوز معلوم نیست.
دانشمندان فکر می کنند که بیماری پارکینسون امکان دارد به علت تلفیقی از عوامل محیطی و ژنتیکی رخ دهد. باآنکه هیچ ژن خاصی وجود ندارد که بتوان گفت سبب این بیماری می شود، اما به نظر می آید ژن های گوناگونی در این حوزه نقش دارند.
یکی از این ژن ها LRRK۲ نام دارد. این ژن برای پروتئینی به نام "کیناز ۲ غنی از لوسین" (LRRK۲) کدگذاری می کند. جهش در این ژن عامل ارثی بیماری پارکینسون است. فعال شدن بیش از اندازه این ژن در سایر اشکال بیماری پارکینسون و بیماری کرون هم نقش دارد.
دانشمندان مؤسسه بیوتکنولوژی فلاندرز در بلژیک دریافتند که نانو بادی ها که مولکول های کوچک و شبیه آنتی بادی هستند، می توانند LRRK۲ را مورد هدف قرار دهند. نانوبادی ها نه تنها می توانند عملکرد پروتئین را مسدود کنند، بلکه بعضی از آنها می توانند به صورت انتخابی فعالیتهای خاصی از پروتئین را مهار نمایند.
نانوبادی ها نوعی پادتن کوچک هستند که توسط لاماها و شترها تولید می شوند. نانو بادی ها تفاوت های زیادی با آنتی بادی های انسانی دارند.
از آنجاییکه نانو بادی ها کوچک تر و ساده تر از آنتی بادی های انسانی هستند، تولید نانوبادی ها در آزمایشگاه آسان تر است. دانشمندان می توانند آنها را در سلول های باکتریایی بسازند که رشد و نگهداری آنها بسیار ارزان تر از سلول های پستانداران مورد نیاز برای تولید آنتی بادی است.
برای تولید نانوبادی هایی که به LRRK۲ متصل می شوند، تیم تحقیقات لاماهای مختلف را با استفاده از استراتژی های کمی متفاوت با LRRK۲ ایمن کردند. آنها ۱۶۸ خانواده از آنتی بادی از نمونه خون لاماها بدست آوردند.
به گفته محققان، از آنجاییکه بیماری پارکینسون با افزایش فعالیت LRRK۲ در سلول های مغزی (نورون ها) بیماران مرتبط می باشد، آن نانوبادی های بازدارنده از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند.
با این حال یکی از چالش های فعلی در استفاده از نانوبادی ها (یا به صورت کلی پروتئین ها) برای درمان اختلالات عصبی این است که آنها باید به سلول های صحیح در مغز برسند و وارد آن شوند.
یک رویکرد برای رسیدن به این هدف از راه ژن درمانی است که هم اکنون با چالش های بزرگ فناوری و هزینه های بالا همراه می باشد، اما از آنجائیکه زمینه ژن درمانی به سرعت درحال پیشرفت است میتوان امیدوار بود که در سالهای آینده فرصت های جدیدی در این حوزه عرضه شود.
منبع: ravanema.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب