یادداشت
پشت پرده هیاهو برای تعرفه گذاری خدمات پرستاری
به گزارش روان ما شاید وقت آن رسیده كه با نگاهی علمی و مبتنی بر شرایط موجود اتفاقات در جامعه پرستاری به دور از شعارهای تبلیغاتی برای تهییج پرستاران در انتخابات آینده نظام پرستاری، بررسی شود.
به گزارش روان ما به نقل از مهر؛ مجید احمدی، دكترای سیاستگذاری عمومی و كارشناس نظام سلامت در یادداشتی با اشاره به مشكلات حوزه پرستاری در سال های اخیر آورده است: «قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری در بودجه ۹۸ دیده نشده»، آیا این یك جمله خبری است كه از واقعه ای برخلاف انتظار دنبال كنندگان سوژه و قول دولت و مجلس، روایت میكند؟ یا صرفاً، شعاری تبلیغاتی برای تهییج پرستاران در انتخابات آینده نظام پرستاری است؟یا قرار بوده است در لایحه بودجه سال ۹۸ دولت، پیش بینی ای برای اجرای قانون تعرفه خدمات پرستاری باشد؟ چنین عبارتی، نه تنها یك عبارت خبری با تعریف استاندارد خبررسانی نیست، بلكه روایتی است خیالی از اتفاقی كه قرار نبوده بیفتد! و كوبیدن بر طبلی است نابجا و توخالی و درخواست اجرای سیاستی است كه اصلا در كارتابل سیاستگذاران و دولتمردان قرار نگرفته است!قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، قانونی می باشد كه مشابه خیلی از قوانین دیگر، گرچه توانست به علت اتصال هیدروژنی چند ضلعی در یك بستر مناسب تاریخی و سیاسی در مجلس تصویب شود، اما، به دنبال جدا شدن اضلاع متصل كننده و مُقوِّم آن، و البته فراهم نبودن امكان پذیری اجرای آن، سالهاست در دالانهای وزارتخانه و نهایتا كمیسیون اجتماعی دولت ها از اولویت و دستور كار خارج شده است و حتی در پنجره فرصت سیاسی بازشده در طرح تحول سلامت هم نتوانست جایی در دستوركار تصمیم گیران باز كند.به هرحال، تحقق چنین آرمانی از مطالبه گری صنفی پرستاران، نیازمند «اراده سیاسی» لازم است، یعنی حضور همدلانه و تعهد و همت مجموعه ای از بازیگران سیاسی با درك مشترك از یك مسأله و راهكارهای آن. چراكه، «امر سیاسی»، مبحث «منازعه قدرت» و «منافع» است. پس، مطالبه گری صنفی به همان میزان كه كاری فنی است، فعلی سیاسی و موضوعی برای قدرت است و امكانپذیری آن، وابسته به توزیع قدرت بین صاحبان منافع گوناگون است.به نظر می رسد، جریانات و فعالین صنفی پرستاری مادامی كه با رویكرد فعلی به دنبال اجرای این قانون هستند، راه به جایی نخواهند برد، این حقیقت تلخ، هم در اوج بره كشان بودجه سلامت كه دو سال اول طرح تحول سلامت بود، دیده شد و هم حالا كه دولت، به محقق شدن نصف بودجه بسته شده خود هم اطمینان ندارد.شایان ذكر است؛تصویب و اجرا یك سیاست متناسب با ظرف زمانی، مكانی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، منطق خویش را دارد و شناخت این منطق و رعایت قوانین و اسلوب آن، همه و همه، هنر بازیگرانی است كه می كوشند درمیان انبوه مسائل یك جامعه، مبحث و مسأله خویش را به عالیترین سطح تصمیم گیری و اراده اجرایی ارتقاء داده و قانون و بودجه مدنظر خویش را از «جعبه سیاه سیاست و فرآیند پیچیده سیاستگذاری و بودجه ریزی» خارج كنند.شاید، وقت آن رسیده كه با نگاهی علمی و مبتنی بر شرایط موجود دو اتفاق در جامعه پرستاری بیفتد: ۱- نهادها، سمن ها و فعالان_صنفی جامعه پرستاری بدون تعصب و غلطیدن در سیل هیجانات، جایگاه خویش را در نظام سلامت ایران وزن كشی و نقش خویش را باز تعریف كنند.۲- خواسته های جامعه پرستاری و نظام مسائل صنف را با شكستن كلیشه های قبل جمع آوری و اهم آنها را متناسب با اقتضائات و سیاست های بالادستی دولتها در سلامت، به بسته سیاستی قابل دفاع تبدیل كنند.۳- گام هایی اصولی و بنیادین در جهت ترویجِ گفتمان حرفه پرستاری بعنوان طلائیه داران علوم مراقبتی متمایز از علوم طب بردارند، این گفتمان حرفه ای نباید بر پایه نفی و نقد افراط گونه سایر حرفه های حوزه سلامت بنا شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب