سوپروایزر بیمارستان روانپزشكی رازی تاكید كرد؛
فرسودگی جسمی و روحی پرستاران بیماران روانپزشکی
سوپروایزر بالینی بیمارستان روانپزشکی رازی، اظهار داشت: پرستاران بیمارستان روانپزشکی به تدریج گرفتار فرسودگی شدید جسمی و روحی می شوند.
به گزارش روان ما به نقل از مهر، علیرضا معماری، در بیان سختی مضاعف کار پرستاران در بیمارستان روانپزشکی، اضافه کرد: پرستاری در بخش های روان، فرسودگی شغلی زیادی دارد، بعلاوه در معرض انواع صدمات و صدمه های جسمی و روانی ناشی از تحریکات و بی قراری بیماران هستند و در درازمدت، خود هم فرسوده و صدمه پذیر می شوند.
وی شرایط بیماران بخش های روان را در مقایسه با بیماران بخش های عادی بیمارستان ها، بسیار متفاوت ذکر کرد و عنوان کرد: تفاوت شرایط بیماران بخش های روان، سختی کار پرستاران این بخش ها را دو چندان کرده است، بطوری که بیماران روان، اغلب گرفتار ناآرامی، بی قراری و پرخاشگری هستند و اغلب آنان به خود، دیگران و حتی پرستاران و مراقبان در بخش ها، صدمه جسمی و روانی وارد می کنند.
سوپروایزر بالینی بیمارستان روانپزشکی رازی همینطور اظهار داشت: این بیماران اغلب به دلیل ماهیت بیماری خود، به ایستگاه پرستاری رجوع می کنند و بیشتر وقت خویش را به جای روی تخت بودن، در جلو و در کنار ایستگاه پرستاری و پرستاران می گذرانند.
معماری اضافه کرد: این در شرایطی است که بیماران در بخش های روانپزشکی، به علت عوارض بیماری، در معرض خودکشی، دگرکشی، صدمه به اموال و … می باشند، و به دلیل توهمات مختلف و هذیانات عجیب و غریب، و با به زبان آوردن آنها، پرستار را در مراقبت از خود، به چالش کشیده، و یا به علت عدم آگاهی به بیماری خود و با عنایت به وضعیت آشفته روانی ایشان، به طور مکرر، درخواست های تکراری مطرح می کنند.
وی در عین حال تصریح کرد: به علت مشکلات نگهداری و پرستاری از بیماران روان، بعضی از خانواده ها با سپردن بیمارشان به مرکز روانپزشکی، آدرس محل سکونت خویش را تغییر می دهند و یا با بهانه های مختلف از ترخیص و برگرداندن بیمار سر باز می زنند و لذا، تنها پناهگاه و حامی این بیماران، فقط پرستاران و کادر درمان مراکز روانپزشکی هستند که به صورت ۲۴ ساعته در کنار بیمار بوده و با او ارتباط تنگاتنگ دارند.
معماری که از پرستاران با تجربه بیمارستان های مختلف است، کاهش سختی کار «روان پرستاران» را در جابجایی دوره ای پرستاران بین بخش های روان و بخش های عادی، جهت تجدید قوا و تقویت روحیه برای کار مجدد در بخش های روان ذکر کرد، و اضافه کرد: متأسفانه این راه چاره هم در بیمارستان های تک تخصصی مانند بیمارستان روانپزشکی رازی (امین آباد)، مقدور نیست.
وی همینطور ضمن اشاره به حضور بیماران آسایشگاهی در مرکز روانپزشکی رازی که بیشتر از نیمی از ۱۱۰۰ بیمار این مرکز آموزشی و درمانی را شامل می شود، عنوان کرد: بیمارانی که بیشتر از ۳۰ سال به علت مجهول الهویه بودن و یا نداشتن نام و نشانی از خانواده هایشان، در این مرکز نگهداری می شوند، حس وابستگی اعضای خانواده، در آنان و در پرستاران این بخش ها که سال ها است با چهره های این بیماران آشنا هستند، بوجود آورده است.
سوپروایزر بالینی بیمارستان روانپزشکی رازی اضافه کرد: شرایط بیماران آسایشگاهی که بیمارستان را خانه خود می دانند و همه دوران جوانی، میان سالی و سالمندی خویش را در اینجا می گذرانند، خستگی مضاعف بر روان آنان و فرسودگی دو چندان برای پرستاران این بخش ها هم ایجاد می کند، بخصوص این که باید بار مشکلات در ارتباط با کمبود مایحتاج یک زندگی با تمام وسایل مورد نیاز این افراد را هم به دوش بکشند.
وی ضمن اشاره به شرایط زندگی دسته جمعی در طول روزها و سالهای متمادی و مواجهه با مشکلاتی مانند شیوع بیماری کرونا، اظهار داشت: دوران کرونا برای کادر درمان روانپزشکی رازی، دوران سخت تری بود، بیمارانی که درک درستی از کنترل مسائل بهداشتی و رعایت پروتکلهای بهداشتی ندارند و کادر پرستاری می بایست با عنایت به شرایط این بیماران، آنان را از ابتلاء به کرونا محفوظ نگه دارند، کار در این دوران را خیلی سخت کرد، اما جای شکر دارد که پرستاران این مرکز درمانی و آسایشگاهی، از این بحران هم به سلامت عبور کردند و سال قبل همزمان با مرحله نخست از واکسیناسیون کادر درمان، واکسیناسیون همه بیماران این مرکز روانپزشکی هم انجام شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب