درباره ی سندرم پای بی قرار چه می دانید؟
روان ما: سندرم پای بی قرار که به عنوان یک اختلال عصبی شناخته می شود، موجب احساس ناخوشایند در پاها می شود و فرد مبتلا این احساس را بصورت گزگز، مورمور، سوزش، درد و کشش و یا حرکت حشرات روی پوست توصیف می کند؛ بطوریکه ناچار است برای کاهش این حس ها، پای خودرا مدام حرکت دهد یا بِکشد.
به گزارش روان ما به نقل از ایسنا، این احساس ناخوشایند بطور معمول در ساق پا اتفاق می افتد اما می تواند هر جای اندام تحتانی از مچ پا گرفته تا ران را درگیر کند؛ آنهم بیشتر در حالت دراز کشیده.
بنابر اعلام دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، در اینجا به هشت حقیقت درباره ی سندرم پای بی قرار بیشتر اشاره شده است:
_ دو نوع سندرم پای بی قرار وجود دارد: سندرم پای بی قرار زودرس یا اولیه پیش از سنین ۴۵ سالگی شروع می شود در صورتیکه علت آن ناشناخته است. علایم و نشانه های سندرم اولیه، با مرور زمان وخیم تر می شود. این نوع سندرم در کودکان نیز می تواند رخ دهد که البته با بیش فعالی و یا درد ناشی از رشد در خیلی از موارد اشتباه گرفته می شود. سندرم پای بی قرار ثانویه یا دیر رس پس از ۴۵ سالگی خودرا نشان داده است و ممکنست ناشی از علل پزشکی دیگر مانند کمبود آهن، بارداری، استفاده از داروهای خاص، نارسایی کلیه یا لطمه طناب نخاعی باشد. علایم و نشانه های این سندرم نیز با سرعت بیشتری تمایل به وخیم تر شدن دارند. درمان علل ثانویه بطور معمول با کاهش علایم نشانگان پای بی قرار هم راه است.
_ سندرم پای بی قرار ممکنست با بی خوابی اشتباه گرفته شود: از آنجائیکه علایم سندرم پای بی قرار منجر به کاهش کیفیت خواب می شود، ممکنست با بی خوابی یا دیگر شرایط عصبی، عضلانی و ارتوپدی اشتباه گرفته شود.
_ افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض سندرم پای بی قرار هستند: تعدادی از شرایط پزشکی همچون بیماری کلیوی، دیابت، ام اس، آرتریت روماتوئید و پارکینسون بیشتر می توانند خطر مبتلاشدن به سندرم پای بی قرار را بالا برند.
_ سندرم پای بی قرار می تواند ناشی از رگ های واریسی باشد: یکی از علل ثانویه سندرم پای بی قرار رگ های واریسی، سطوح پایین آهن در بدن و حاملگی است. خبر خوب این است که علایم سندرم پای بی قرار بطور معمول با افزایش سطح آهن، پس از زایمان و بهبود رگ های واریسی کاسته می شود.
_ سندرم پای بی قرار می تواند منجر به افسردگی شود: گاهی اوقات علایم سندرم پای بی قرار در شب هنگام بدتر می شود و بی خوابی ناشی از آن بعلاوه عدم تمرکز ناشی از ظهور علایم در روز، نوسانات خلقی مانند افسردگی و دیگر مشکلات سلامت روان مانند اضطراب را بدنبال دارد.
_ کافئین می تواند آغازگر علایم سندرم پای بی قرار باشد: مصرف کافئین، نیکوتین و الکل، گاهی اوقات علایم سندرم پای بی قرار را زیاد می کند. علایم همین طور با مصرف تعدادی از داروهای خاص مانند داروهای درمان تهوع، سرماخوردگی و آلرژی به علاوه داروهای قلبی، فشار خون بالا و افسردگی بدتر می شوند. توقف مصرف این داروها با کاهش علایم سندرم پای بی قرار هم راه است.
_ ورزش علایم سندرم پای بی قرار را بهبود می بخشد: ورزش به بهبود علایم کمک می نماید اما باید به خاطر داشت که ورزش های شدید به خصوص در اواخر شب می تواند اثر کاملا معکوس داشته باشد. دیگر تغییرات شیوه زندگی مانند مهارتهای تمدد اعصاب، مدیتیشن، یوگا، اولویت بندی بهداشت خواب و رعایت مواردی همچون گرفتن حمام گرم، ماساژ پاها و استفاده از کمپرس های سرد یا گرم می تواند تسکین دهنده علایم سندرم پای بی قرار باشد.
منبع: ravanema.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب